Rouwende moeder huilt zichzelf in slaap na dood van zoon – wordt wakker en vindt ook haar andere zoon dood

Als moeder bestaat er geen erger gevoel dan je kind verliezen. Vanaf het moment dat mijn kinderen geboren waren, worstelde ik met de angst dat ze op een dag misschien zouden overlijden voor mij. 

 

Daarom heb ik heel wat begrip en respect voor alle ouders die een kind hebben verloren. De pijn is te groot voor me om helemaal te begrijpen, maar ik kan alvast begrip tonen. Maar wat Rosemary Davies heeft meegemaakt kan ik me niet eens voorstellen. De dood van haar 29-jarige zoon Scott had haar zeer zwaar getroffen. Ze huilde zichzelf iedere avond in slaap, maar op een ochtend werd ze wakker en trof ze ook haar tweede zoon dood aan, volgens bronnen. https://twitter.com/northwaleslive/status/1146862064067076096 De vrouw, afkomstig uit Wales, was helemaal van de kaart na het overlijden van haar zoon Scott. Hij stierf door een overdosis drugs. Hij werkte in een fabriek en wilde afkicken van de drugs door zich te laten opnemen in een kliniek. Jammer genoeg deed hij dit nooit. Bij het vernemen van dit nieuws ging Scotts oudere broer Robert in alle haast naar het huis van zijn moeder om haar te troosten. De twee bleven op tot in de vroege uurtjes. Toen Rosemary ging slapen, bleven Robert en zijn vriendin in de woonkamer slapen. https://twitter.com/TheSun/status/1147535172201525248 "We bleven praten tot 2 uur 's nachts, toen ging ik naar bed," zegt Rosemary. "Om 5 uur lag ik te huilen in bed, maar probeerde ik niemand wakker te maken want Robert en Fallon lagen beneden te slapen in de sofa." "Maar rond 7.55 's ochtends hoorde ik Fallon schreeuwen. Ik stormde de trap af en zag ik bloed stromen uit Bobby's mond. Hij was ijskoud." Hulpverleners en Roberts stiefvader probeerden zijn leven te redden maar dat bleek tevergeefs. "Ik stond te schreeuwen op straat. Ik kon niet geloven dat ik ook mijn andere jongen kwijt was," zegt Rosemary. "De nacht van Scotts dood bleek ook de avond te zijn van Roberts dood."

Strijd om verder te gaan

Rosemary heeft nog drie andere kinderen maar ze zegt dat haar twee zonen haar oogappels waren. "Ik hield hun handen vast bij alles wat ze deden, en meestal hielden ze me stevig vast met hun kleine vingertjes toen ze klein waren," vertelt ze. "Hoewel Robert samenwoonde met zijn vriendin en het mentaal goed stelde, kwam hij elke zondag langs om te eten, en ook elke donderdag." Er werd een begrafenis georganiseerd voor beide zonen. "Ik weet niet hoe ze het gedaan hebben, want toen ze een kist naar voren brachten, moesten ze terugkeren om ook de tweede kist te halen. Hartverscheurend was het." Rosemary gaf daarna toe dat ze gewoon bij hen wilde kruipen in de kist. Maar ze haalt kracht uit haar kleine zoontje van 6, Leo. "Mijn hart is kapot, maar Leo vult het opnieuw op. Ik ben zijn beschermengel, maar Scott en Robert hielden van hun kleine broer. Leo heeft zijn oudste broer verloren. Hij hield zoveel van hem en nam hem altijd mee naar het park om te voetballen." Zo'n tragisch verlies moet immens hard zijn om te verwerken, laat staan als het twee keer gebeurt in zo'n korte tijd. Rosemary, mijn gedachten zijn bij jou. Ik hoop dat je troost kan vinden in je kleine zoontje Leo. Deel dit artikel aub.