Familie denkt dat 11-jarige Victoria hersendood is – 4 jaar later wordt ze wakker en verrast ze met haar eerste woordjes

Toen Victoria Arlen 11 jaar was, kreeg ze op een dag plots last van vervelende, hardnekkige griepsymptomen. Ze viel meermaals flauw en kreeg bloedarmoede.

Twee weken later ging het helemaal achteruit, en raakte ze verlamd vanaf haar middel.

Maar haar helse toestand, die ongeneeslijk leek, veranderde plots en 4 jaar later choqueert ze zowel de dokters als haar familie.

In 2006, toen Victoria 11 was, raakte het kind een coma nadat ze symptomen had gekregen die leken op de griep. Doorgaans was ze een energiek en blij meisje die hield van dansen en zwemmen.

Maar Victoria verloor de controle over haar armen, ze kon niet meer slikken en geraakte niet uit haar woorden wanneer ze probeerde te spreken. Een vreemde aandoening dus, die alleen maar erger en erger werd.

Het was alsof iemand geleidelijk aan alle energie afsloot in haar lichaam en hersenen. Stilletjes aan ebde ze weg van haar familie.

En toen werd alles donker.

Opgesloten in eigen lichaam

Victoria spendeerde bijna vier jaar “opgesloten” in haar eigen lichaam.

De verklaring van de artsen was dat ze zich in een vegetatieve toestand bevond. Ze kreeg voedsel toegediend, en haar lichaam was precies als een schelp. De familie kreeg te horen dat hun kind wellicht niet meer zou herstellen.

“We zijn haar kwijt,” vertelde moeder Jacqueline.

2 jaar lang hoorde ze wat iedereen zei

Wat niemand echter wist, is dat Victoria nog kon horen toen ze in het ziekenhuisbed lag.

Twee jaar nadat ze in coma raakte, werd ze mentaal wakker, maar kon ze nog niet bewegen. Ze kon wel alle gesprekken rondom haar horen, maar haar lichaam wilde niet reageren.

Victoria kon dus aan niemand uitleggen wat ze meemaakte. Dat moet ongetwijfeld zeer frustrerend geweest zijn.

“Je zal heel je leven lang een plantje zijn”

Toen hadden de artsen de oorzaak voor deze ongewone ziekte gevonden waardoor Victoria’s hersenen en ruggengraat opgezwollen waren. Ze hoorde hoe de dokters aan haar familie uitlegden dat hun hoop mochten opbergen. Ze kreeg te horen dat ze heel haar leven lang een plantje zou zijn.

“Maar mijn ouders geloofden in me. Ze richtten een ziekenhuiskamer in in ons huis en zorgden voor me. Mijn drie broers spraken met me en hielden mijn hand vast, en vertelden me wat er gebeurde buiten. Ze zorgden ervoor dat ik bleef vechten en volhouden. Maar ze wisten niet dat ik hen kon horen, maar ik hoorde alles,” vertelde Victoria aan ESPN.

Plots wordt ze wakker

Maar plots, in 2010, werd Victoria wakker uit haar vegetatieve toestand en kon ze haar stem laten horen.

Het begon eerder al in december 2009, toen ze oogcontact kon maken met haar moeder. Ze begon terug tot leven te komen. Kleine geluidjes werden woorden, woorden werden zinnen.

Bovendien kon ze terug zelfstandig eten, zoals pudding. Maar al snel kon ze een volledige maaltijd eten. De eerste in 4 jaar. Ze hield haar eerste smartphone vast, en werd verteld wast sociale media is. Maar ondanks de kleine vooruitgang was er iets wat niet beter werd: de mogelijkheid om haar benen aan te raken.

Blijvend ruggengraatletsel

Victoria kreeg te horen dat de zwellingen in haar lichaam permanente schade hadden aangericht in haar ruggengraat. Ze zou verlamd zijn vanaf haar navel, voor de rest van haar leven.

Iedere specialist zei hetzelfde: “Je zal moeten leren om elke dag in een rolstoel te zitten.”

Maar Victoria had een wil van ijzer. Ze zou het onmogelijke overwinnen.

Toen ze terug naar school ging, werd ze vreselijk gepest omdat ze in een rolstoel zat. Na de eerste dag kwam ze huilend thuis en wilde ze niet meer naar school. Haar ouders besloten daarna om alles te doen om hun dochter terug naar school te laten gaan.

En dat lukte.

Haar broers dwongen haar in het zwembad

Haar herinneringen aan haar jeugd waren het keerpunt voor Victoria. Ze groeide op nabij een meer en had leren zwemmen in het zwembad bij hen thuis. Ze had zelfs nog deelgenomen aan zwemwedstrijden.

Hoewel Victoria zei dat ze niet kon zwemmen zonder haar benen, dwongen haar broers haar in het zwembad. En dat was de juiste beslissing.

Ze kreeg opnieuw de hoop die ze nodig had om zich in leven te voelen. Toen ze aan het zwemmen was werd ze namelijk voor even bevrijd uit die rolstoel. Tot haar eigen grote verrassing, was Victoria zeer goed in zwemmen.

Olympische medaille

In het water voelde Victoria zich opnieuw vrij, en het gaf haar zelfvertrouwen een gigantische boost. Het was het allemaal waard, want in de zomer van 2012 werd ze geselecteerd voor de Amerikaanse Paralympics voor de Olympische Spelen in Londen.

De vrouw ging naar huis met 3 zilveren medailles en 1 gouden medaille in de 100 meter vrij zwemmen.

Victoria’s verhaal ging al snel de wereld rond en ze werd een voorbeeld voor velen. Maar dat was nog niet alles, ze wilde afscheid nemen van haar rolstoel.

Verhuisd naar San Diego om te trainen

In 2013 verhuisde Victoria naar het zonnige kuststadje San Diego, om deel te nemen aan het Project Walk programma, waar verlamde mensen geholpen worden.

“Mijn moeder en ik verhuisden tijdelijk naar San Diego en woonden bij familie daar. Zo kon ik elke dag trainen. We beseften dat dit de beste plek voor me was, maar we wilden geen honderden kilometers van mijn broers en vader wonen.

Zo besloot mijn familie om de eerste Project Walk te organiseren aan de oostkust. Zo kon ik iedere dag oefenen en mijn doel bereiken, terwijl andere mensen met hetzelfde probleem ook hoop konden krijgen,” vertelt Victoria.

Geloofden niet in haar

De specialisten in het ziekenhuis bleven echter twijfelen aan Victoria’s kansen om opnieuw te kunnen lopen. Een arts vertelde dat hij geen geld en energie meer wilde investeren hieraan. Victoria’s ouders antwoordden dat ze hun huis zouden opgeven als borg om hun dochter te kunnen steunen tijdens Project Walk.

Tegendeel bewezen

Op 11 november 2015 zette Victoria haar eerste, kleine stap. Ze was beveiligd en gebruikte een loopband. Twee trainers hielpen haar benen bewegen. Dit was zes jaar nadat ze “wakker werd”. Haar benen waren keer op keer dood verklaard door de artsen.

En toch stond Victoria iedere dag op om zes uren te trainen en haar doel te bereiken. Vijf maanden later, op 3 maart 2016, kon ze al zonder krukken lopen en kon ze haar ene voet voor de andere zetten. En sindsdien is ze niet meer gestopt.

“Het is onmogelijk te zeggen dat iedere dag perfect is. Stappen is nog steeds moeilijk, zeker zelfstandig. Ik volg een programma gedurende 2 tot 3 uren per dag, en de dagen dat mijn benen verlamd voelen, gebruik ik mijn rolstoel of krukken,” zegt Victoria.

Weg met rolstoel: nieuwe identiteit

Toen Victoria letterlijk ging opstaan uit haar rolstoel, wist ze niet hoe ze moest reageren. Ze was onzeker over de manier waarop mensen naar haar zouden kijken.

“Maar toen ik besefte dat dit mijn weg was, en van niemand anders, kon het hoop geven aan de mensen die het het meeste nodig hebben.”

Vandaag is Victoria een ander persoon. Na een turbulente weg van 10 jaar, won ze goud op de Olympische Spelen, werd ze presentatrice op sportzender ESPN, en is ze bovenal een overlever. Ze helpt ook andere verlamden trainen en nam deel aan “Dancing with the stars”.

10 jaar geleden had ze hier nooit van durven dromen.

View this post on Instagram

A post shared by Victoria Arlen (@arlenv1)

Victoria is op vele vlakken een wandelend mirakel, en een inspiratiebron voor velen. Maar ze is nog steeds voorzichtig:

“Ik deed dit niet allen. Ik ben zeer dankbaar voor iedereen die me heeft geholpen. Iedere dag voel ik me beter met mijn nieuwe leven. Ik dacht dat mijn eerste stappen in 2016 ook mijn laatste zouden zijn. Maar ze waren slechts het begin.”

Bekijk hieronder Victoria Arlens fascinerende weg:

Wat een ongelofelijke weg heeft deze sterke, moedige vrouw afgelegd!

Het minste dat we dus kunnen doen is haar verhaal verder delen. Zo krijgen al onze vrienden de kans om geïnspireerd te raken door dit fascinerende verhaal. Waar een wil is, is een weg!

Veel succes in de toekomst, Victoria!