Wereldwijd leven er meer dan een miljard mensen met een handicap. In sommige landen worden gehandicapte kinderen als “freaks” behandeld. Ze krijgen geen kans om naar school te gaan, leven in smerige instellingen en sommigen worden ernstig mishandeld.
Rustam is één van deze kinderen, die door verschillende ziektes die zijn uiterlijk veranderden, als baby in de steek werd gelaten door zijn biologische ouders.
En net toen hij op het punt stond om naar een “huis voor gehandicapten” te verhuizen, beleefde de kleine jongen een enorm wonder…
Tot 2006 was er geen systeem dat bescherming bood aan mensen met een handicap. In dat jaar werd een internationaal verdrag geïmplementeerd door de Verenigde Naties. Dit verdrag beschermde eindelijk gehandicapte volwassenen en kinderen, die in sommige landen op schokkende wijze werden achtergelaten, geslagen of opgesloten.
Rustam was een van de kinderen die direct na zijn geboorte werd achtergelaten in het ziekenhuis vanwege zijn uiterlijk.
Het schattige kind werd geboren met “verschillende misvormingen”, waardoor zijn gezicht niet alleen veranderde, maar hij ook een been en een gedeeltelijke heup miste. De eerste twee jaar van zijn leven werd hij gevoed via een sonde en in de daaropvolgende twee jaar hebben artsen “letterlijk stukje bij beetje zijn gezicht aangepast”.
Het artikel gaat verder onder de beelden:
Maar niemand wilde de in Rusland geboren Rustam adopteren of begeleiden, omdat hij nog verschillende procedures nodig had om een gezond leven te kunnen leiden.
In 2017 stuitte de goedhartige Nika Zlobin, die een kind wilde adopteren, op de foto van de vierjarige Rustam.
“Er was een gat in plaats van een gezicht”, herinnert de vrouw uit Moskou zich van het zien van zijn foto.
Nadat ze interesse had getoond in de jongen, kregen zij en haar man Yuri een lijst met wat Rustam nodig had: logopedie, plastische chirurgie en een beenprothese.
De vrouw zei (vertaald naar het Nederlands): “Ik las het, ik dacht – nou, alles is oplosbaar. Waarom doen we dat ook niet?”
Hun eerste ontmoeting met het kind verliep beter dan verwacht. “Toen Yuri en ik aankwamen, brachten ze Rustam naar ons toe in de speelkamer.” Nika gaat verder: “Weet je, ik was op veel voorbereid, ik dacht dat hij in de luiers zat, maar toen ik hem ontmoette, leek hij een wonderkind. Ik was diep onder de indruk, eerlijk waar.”
Nika en Yuri’s timing was perfect. Rustam, die gebaren gebruikte om te communicern, zou immers net overgeplaatst worden naar een “gehandicaptentehuis”.
“En in een tehuis voor gehandicapten zou hij het niet overleefd hebben,” zei Nika. Ze voegde eraan toe dat die reis slechts een heenreis zou zijn geweest.
Het koppel vulde snel de documenten in, zette Rustam in de auto en reden met hem naar zijn nieuwe thuis in Moskou.
“Ik weet dat veel adoptieouders zich zorgen maken of ze evenveel van andermans kind kunnen houden als van hun eigen kind. Ik heb daar niet over nagedacht,” zei Nika. Ze voegde eraan toe dat ze net zo streng voor hem is als voor haar biologische dochter Iya.
De ouders behandelen hem ook niet anders en verwachten dat hij samen met hen aan zijn therapieën werkt.
Het artikel gaat verder onder de beelden:
Ondanks dat Rustam protesteerde, leerde ze hem lopen en eiste ze van haar zoon dat hij zich op zijn krukken door het appartement bewoog.
“Rus protesteerde, huilde, eiste gedragen te worden…toonde [zijn] karakter. Maar toen ging hij aan de slag en liep al gauw op volle snelheid,” zei ze.
‘Zo’n freak’
Sinds Rustam bij de familie is gekomen, zorgt Nika voor bewustwording en komt ze op voor de rechten en waardigheid van mensen met een handicap.
Maar mensen gaan door met de jongen aan te vallen en sommigen noemen hem een freak.
“Een vrouw schreef me: ‘laten we de dingen bij hun naam noemen, freak…'” herinnert Nika zich van één bericht. “Of ze schrijven vaak: ‘Hoe heb je besloten om dit te doen, we zouden niet naast zo’n freak kunnen wonen’.”
Op die opmerkingen reageert Nika liefdevol: “Ik weet het niet, misschien wil iemand altijd naar het mooie kijken. Voor mij is het belangrijker dat Rustam de hele wereld in zich heeft.”
Hoewel ze heeft geleerd om een olifantenhuid te hebben, geeft Nika toe dat de aanvallen pijnlijk kunnen zijn. “[Mensen] plakken graag labels op… als je er niet uitziet zoals iedereen. Heel veel slechtheid, heel veel.”
Ondanks de wrede opmerkingen steunen Rustams vader en moeder hun zoon. Beiden zorgen ervoor dat hij weet “dat alles goed met hem was: twee ogen, een neus, een mond. Binnenkort heeft hij twee benen. Hij ziet, hoort en spreekt.”
En de jongen, die nu ongeveer 10 jaar oud is, vertrouwt op zijn “helderheid en moed”. Daarbij stylet hij zijn haar – met parmantige paardenstaarten en dreadlocks – en draagt hij gewaagde kleding om zijn kleurrijke persoonlijkheid tot uitdrukking te brengen.
Het artikel gaat verder onder de beelden:
“Rus denkt heel ruim en onbevangen, en trekt soms paradoxale conclusies. Het was dus makkelijk voor mij om hem over te halen om gedurfd te experimenteren,” zegt Nika over haar zoon. “Rustam stelt helemaal geen vragen over zijn uiterlijk. Hij herhaalt met plezier dat zijn hele familie mooi is, en hij is zo knap in het algemeen.”
Helaas is Nika’s Instagram inmiddels verwijderd, dus we kunnen Rustam’s wilde danspasjes en geweldige haar niet meer volgen.
Ze zei eerder: “Moest mijn account plots geblokkeerd worden, zal ik me waarschijnlijk beter voelen omdat ik dan geen tientallen haters commentaar zie geven over mijn zoon.”
Het is zo triest dat mensen zulke wrede dingen moeten zeggen tegen een prachtig stel dat de wereld schonk aan een hulpeloos jongetje.
Wat vind jij van dit verhaal? Deel je commentaar met ons en deel daarna het verhaal zodat we kunnen horen wat ervan vinden!
LEES OOK:
- Gehandicapte tiener wint missverkiezing met de hulp van haar geleidehond
- Jonge baby “verandert in steen” door zeldzame ziekte – ouders proberen onderwerp bespreekbaar te maken