Toen Sonia Todd uit het Amerikaanse Idaho de diagnose terminale kanker kreeg, zou je denken dat haar wereld in elkaar zou storten. En wie zou haar dat ook kwalijk nemen?
Het is een vreselijke schok voor wie zoiets moet ondergaan. Het besef dat je niet lang meer te leven hebt in het bijzijn van wie je dierbaar is moet afschuwelijk zijn. Ik kan het me niet eens voorstellen.
Maar gezien ze geconfronteerd werd met haar eigen dood, besloot ze om iets zeer ongewoon te doen. Ze zou namelijk haar eigen doodsprentje schrijven.
De humor en wijsheid die ze gebruikte voor de tekst was inspirerend. Tot heel lang na haar dood zullen mensen het hierover hebben.
Sonia schreef, nogal ironisch, “Ik heb nooit echt iets verwezenlijkt.” Maar ze was verkeerd.
De waarheid die ze vertelde in haar doodsprentje was een verwezenlijking op zich.
Sonia schreef:
“Ik hou niet van een klassieke tijdlijn, laten we eerlijk zijn. Ik heb nog nooit echt iets verwezenlijkt. Behalve van te bevallen van mijn twee prachtige, lieve en slimme zonen (James en Jason), en te trouwen met mijn dierbare, begripvolle en prachtige echtgenoot Brian, heb ik heel weinig gedaan. Alvast niets waarvoor ik een VIP-plaatsje in de hemel verdien.”
“Ik wilde ook niet dat mijn vrienden een eerbetoon voor me zouden schrijven. Want het zou vol staan met halve waarheden, onmogelijke scenario’s en leugentjes om bestwil. Ik plaats mensen niet graag in zo’n situatie.”
“De waarheid, of ten minste, mijn versie van de waarheid is dit: Ik heb mijn best gedaan. Soms ben ik erin geslaagd, meestal mislukte ik, maar ik heb ten minste geprobeerd. Voor al mijn gekke opmerkingen, grapjes en klachten, ik hield echt van mensen. Het enige wat me van hen onderscheidt zijn de zonden. Ik deed niet altijd wat juist was, ik zei niet altijd wat juist was. En wanneer je op het einde van je leven komt, heb je spijt van deze dingen. De kleine dingen die andere mensen kwetsen.”
“Mijn leven was niet perfect en onderweg kwam ik voor heel wat obstakels te staan. Het liefst van al wil ik de jaren tussen mijn 16 en 20 schrappen. Of eerder van mijn 14 tot mijn 22. Want in de jaren ’80 droeg ik de vreselijkste kleren en mijn kapsels waren te gek voor woorden. Maar meestal genoot ik van het leven. Sommige delen waren moeilijker dan andere, maar ik leerde iets uit elke slechte situatie. Meer dan dat kon ik niet doen.”
“Er zijn ook heel wat voordelen verbonden aan jong te sterven. Ik moet nog steeds mijn studentenlening afbetalen, en het zal me worst wezen, want ik zal ze niet betalen. Ik ben ook niet langer bang van seriemoordenaars, telefoonreclame of gekken met wapens. Ik hoef me geen zorgen te maken over rimpeltjes of over de opwarming van het klimaat, of over de komende presidentsverkiezingen.”
“Sommige mensen vonden dat het schrijven van mijn eigen doodsprentje nogal morbide is. Maar ik vind het leuk want ik krijg nu de kans om iedereen te bedanken die me onderweg heeft geholpen.
Zij die van me hielden, me bijstonden, voor me zorgden, met me lachten, en me van alles leerden zodat ik een mooi en gelukkig leven kon leiden. Ik was gezegd omdat ik jullie allemaal heb gekend. Dat is wat mijn leven de moeite waard maakte.”
Als je aan me denkt, en iets wil doen om me te eren, doe dan dit:
“Als je een roker bent, stop met roken.”
“Als je drinkt en in auto rijdt, stop.”
“Schakel je computer, tablet en gsm uit en ga je met je kind een ijsje eten. Praat met hen over hun hopen en dromen.”
“Vergeef iemand die het niet verdient.”
“Help kinderen die zelfgemaakte limonade verkopen, en vertel hen hoe lekker het wel is.”
In haar doodsprentje stond nog dit: “Breng iemand aan het lachen vandaag als je de kans hebt.”
Zucht. Het is ongelofelijk triest en mooi tegelijk. Hopelijk kunnen we allemaal iets leren uit Sonia’s verhaal en de dood bekijken met humor en eerlijkheid.
Vandaag lijkt het me de perfecte dag om Sonia’s boodschap te eren en deze kleine dingetjes te verwezenlijken.
Gelukkig hebben we meer tijd dan hen voor deze dingen. En dankzij haar laatste wens liet Sonia Todd ons deze wijze woorden na die velen pas beseffen eenmaal het te laat is.
Deel dus zeker dit inspirerende doodsprentje op Facebook met je vrienden en familie.