In 2021 werden Shirley Nunn (67) en haar zoon Steven (50) dood aangetroffen in hun huis in Middlesborough, Engeland. Nu onthult een nieuw onderzoek hartverscheurende details over deze tragedie – een tragedie die voorkomen had kunnen worden.
In oktober 2021 kreeg de 67-jarige Shirley Nunn een verschrikkelijke diagnose.
Artsen vertelden haar dat ze terminale kanker had en Shirley besefte dat het slechts een kwestie van tijd was voordat ze zou overlijden. Hoewel dit nieuws hartverscheurend was, leek de gedachte aan hoe haar zoon Steven het zou redden als zij er niet meer was, nog zwaarder op haar te drukken.
Shirley was sinds zijn tragische ongeluk op 11-jarige leeftijd fulltime verzorgster van Steven geweest. Door het ongeluk raakte hij in coma en liep hij ernstige hersenbeschadiging op. Ondanks talloze operaties om zijn leven te redden en hem te helpen herstellen, bleven de gevolgen van Stevens verwondingen blijvend, waardoor hij niet zelfstandig kon leven.
Hij kreeg de diagnose cerebrale parese en epilepsie en had moeite met leren, bewegen en zijn emoties beheersen.
Daarom nam Shirley de rol van fulltime verzorgster op zich. Na het overlijden van haar man aan kanker was zij de belangrijkste steunpilaar van Steven, met hulp van de sociale dienst, die sinds 2005 bij zijn zorg betrokken was.
Longkanker stadium drie
Zoals eerder vermeld, werd bij Shirley in 2021 longkanker stadium drie vastgesteld en kort daarna kreeg ze te horen dat ze terminaal was, omdat de ziekte was uitgezaaid naar haar hersenen, wervelkolom en bekken.
Ondanks deze verwoestende diagnose bleef Shirley voor haar geliefde zoon zorgen. Het ziekenhuis en Shirley zelf troffen regelingen zodat ze thuis kon overlijden, maar ze wilde nog steeds alles doen wat ze kon om Steven te helpen. Dat was echter niet gemakkelijk voor haar, en uit een onderzoek naar huiselijk geweld bleek dat mevrouw Nunn worstelde met depressies en gedachten aan zelfmoord.
Het rapport benadrukte hoe de “liefdevolle en zorgzame” mevrouw Nunn zich meer zorgen maakte over hoe haar zoon het zonder haar zou redden dan over haar eigen verslechterende gezondheid.
“Ze barstte twee keer in tranen uit toen ze nadacht over hoe haar toestand verslechterde”, zo bleek uit het rapport.
In oktober 2021 werd mevrouw Nunn opnieuw in het ziekenhuis opgenomen vanwege problemen in verband met haar kanker.
Het personeel werd geïnformeerd dat er palliatieve zorg voor haar werd geregeld en dat ze “liever thuis wilde sterven”.
Tragisch genoeg werd twee dagen na haar ontslag uit het ziekenhuis de politie naar haar huis geroepen door haar zus, waar zowel Shirley als Steven dood werden aangetroffen – precies twee jaar na het overlijden van haar man Paul aan kanker.
Uit het onderzoek naar de tragische sterfgevallen bleek dat de autoriteiten belangrijke kansen hadden gemist om Shirley Nunn te ondersteunen. Als zij de juiste hulp had gekregen, had dit hartverscheurende drama voorkomen kunnen worden. Het was duidelijk dat Shirley in de weken voor haar dood emotioneel worstelde en ontzettend kwetsbaar was.
“Altijd zijn behoeften vooropgesteld”
Omdat ze niet de steun kreeg die ze zo hard nodig had, leek het alsof ze zich gedwongen voelde om het heft in eigen handen te nemen als het om de toekomst van haar zoon ging.
“Gezien de ernst van de kanker had er zo snel mogelijk aandacht moeten worden besteed aan de psychologische en zorgsituatie van [mevrouw Nunn], maar de urgentie hiervan werd door de professionals niet volledig begrepen. Er had evenveel aandacht moeten worden besteed aan haar geestelijke gezondheid als aan haar lichamelijke gezondheid“, concludeert het rapport.
”[Mevrouw Nunn] had haar zoon zijn hele leven verzorgd en liefgehad en had zonder twijfel altijd zijn behoeften vooropgesteld. We kunnen alleen maar aannemen dat ze vond dat er geen andere optie of alternatief was voor de voortdurende zorg en ondersteuning die [Steven] nodig had, en dat ze de ongetwijfeld zeer moeilijke beslissing heeft genomen die tot hun dood heeft geleid.”
Dit tragische verhaal roept ongemakkelijke maar noodzakelijke vragen op over hoe we mensen ondersteunen die met onvoorstelbare uitdagingen worden geconfronteerd.
Shirley Nunns onwankelbare liefde voor haar zoon leidde tot een hartverscheurend besluit, maar was het het falen van het systeem dat haar tot dit punt heeft gedreven? Moeten we meer doen om mantelzorgers geestelijke gezondheidszorg te bieden?
Hoeveel verantwoordelijkheid dragen wij als samenleving om ervoor te zorgen dat mensen zoals Shirley niet het gevoel hebben dat ze geen andere keuze hebben? Deel uw mening: had deze tragedie voorkomen kunnen worden met de juiste zorg, of kunnen we meer doen om gezinnen in nood te helpen?
LEES MEER
- Arts waarschuwt Kevin Costner voor kanker, huid erger dan een ‘pad’ – zegt ‘hij zal spijt krijgen’
- Koning Charles ‘nog steeds erg ziek’ en ‘onvermijdelijk einde’ in zicht – plannen voor begrafenis in volle gang, beweren rapporten