Liefde is het krachtigste gevoel dat er is. Het verbindt de zielen, onze levens. Met liefde kan je bergen verzetten, uitdagingen aangaan en kan je de wereld aan! Alles voor de persoon waarmee we onze ziel delen.
Koppels die al jarenlang getrouwd zijn weten dit maar al te goed.
De 92-jarige Bob en de 90-jarige Ruth Kretschmer vierden onlangs hun 71-ste huwelijksverjaardag. Ze ontmoetten elkaar op de ijspiste, kort voor Wereldoorlog II uitbrak.
Degenen die hielden van Bob wisten dat hij graag mensen gelukkig maakte, het was een man vol energie en enthousiasme. Ruth was eerder de serieuze van de twee, maar eveneens erg lief.
Tijdens Wereldoorlog II werd Bob opgeroepen voor de legerdienst. Met trots diende hij zijn land, en overleefde de horror van de oorlog, (hij verdiende twee Purple Heart medailles, een van de hoogste onderscheidingen voor veteranen) en dus kon hij met zijn jeugdliefde Ruth trouwen bij zijn thuiskomst.
In 1955 ging het koppel in een huis wonen dat Bob voor hen had gebouwd in Illinois. Ze hadden dieren in de tuin, waaronder een paard, geit, wasbeer, haan en Ierse setters. Het koppel hield zielsveel van dieren.
Ruth en Bob zou drie kinderen krijgen, dochters Roberta en Ruthann en een zoon David. Doorheen de jaren bleef hun familie groeien en groeien en uiteindelijk kregen Bob en Ruth zelfs 12 kleinkinderen en 10 achterkleinkinderen. Hun eigen kinderen beschrijven hun relatie als een liefdesverhaal gevuld met “toewijding, liefde en moed.”
Jammer genoeg leden zowel Bob als Ruth aan gezondheidsproblemen. Ruth kreeg de ziekte van Alzheimer terwijl Bob longkanker kreeg, die zich verspreid had naar zijn botten en lever.
Bob wist dat hij het gevecht tegen kanker zou verliezen, maar hij wist dat hij moest vechten zo lang hij kon, voor zijn vrouw.
“Ik ga achteruit maar ik moet volhouden want ik kan Ruth niet naar een bejaardentehuis laten gaan,” zei Bob aan een goeie vriend.
Het echtpaar bleef wonen in het huis waar ze samen 60 jaar in hebben gewoond, maar lagen elk in een ziekenhuisbed enkele meters naast elkaar. Hun drie kinderen deden hun best voor hun dierbare ouders, en hielpen hen waar ze konden, eveneens door bejaardenverzorgers.
Dan, iets voor 10:00, afgelopen vrijdag, stopte Ruth met ademen. Toen ze stierf, was het alsof Bob het kon voelen.
Een van de verpleegsters hield Bobs hand vast, huilend. Hij vroeg haar wat er gaande was.
“Ruth is niet meer,” vertelde ze aan hem.
Snel daarna werd zijn eigen hand ook koud.
Pas 20 minuten na Ruth’s overlijden, kwam een verpleegster van de palliatieve zorg haar officieel dood verklaren. Haar dochter Ruthann herinnert het hartverscheurende moment.
Volgens Ruthann: “Ze zei, ‘ze is niet meer’, en stond recht, draaide haar om en zei ‘lieve god, hij is ook heengegaan’.”
“Het was alsof hij werd vrijgelaten. Van zodra hij hoorde dat moeder dood werd verklaard om 10:25, werd papa doodverklaard om 10:26. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat hij heeft volgehouden voor haar.”
Terwijl de hele familie rouwde om hun dierbaren, wisten ze diep vanbinnen dat dit de enige manier was hoe zowel Bob als Ruth wilden sterven. Het koppel was al die jaren innig verliefd dat ze het niet zouden kunnen verkroppen om apart te moeten leven. Ze hielden aan elkaar vast, tot de dood.
Rust in Vrede, Bob en Ruth. Dat je liefde mag verder leven doorheen je familie. Je moed en geest zal verder blijven leven in je kinderen.
Wie was ook zo ontzettend ontroerd door dit liefdesverhaal van Bob en Ruth? Indien ja, DEEL dit dan op Facebook om anderen de kracht van liefde te tonen.