Veel mensen vinden het vanzelfsprekend dat een huwelijk automatisch leidt tot kinderen. Maar de werkelijkheid is vaak veel complexer.
Voor Courtney en Eric Waldrop was het een reis vol pijn en wonderen. Na verschillende hartverscheurende miskramen slaagden ze er met behulp van vruchtbaarheidsbehandelingen eindelijk in om ouders te worden van drie prachtige jongens.
Maar net toen ze dachten dat ze eindelijk rust hadden gevonden, gebeurde er iets dat alles op zijn kop zette. Iets wat ze zich nooit hadden kunnen voorstellen…
Courtney en Eric komen uit het kleine stadje Albertville, Alabama, USA, en kennen elkaar al sinds de middelbare school, waar de vonk tussen hen al vroeg oversloeg. Toen al deelden ze de droom van een groot en liefdevol gezin.
Maar zoals de meeste mensen met grote dromen weten: Het pad is zelden recht en eenvoudig, en voor Courtney en Eric zou het zowel overweldigend als ongelooflijk blijken te zijn.
Voor Courtney en Eric duurde het bijna vijf jaar voordat ze hun eerste zoon, Saylor, op de wereld mochten zetten. Ze wisten dat ze meer kinderen wilden, maar ze kwamen al snel voor hartverscheurende uitdagingen te staan. Courtney kreeg verschillende miskramen, tot groot verdriet van het gezin. Maar ze weigerden op te geven.
Vier jaar na de geboorte van Saylor – in januari 2012 – kwam hun droom uit toen ze tweelingjongens Wales en Bridge kregen. Deze keer, na vele moeilijke miskramen, lukte het hen met behulp van een vruchtbaarheidsbehandeling. Het was ook in deze periode dat artsen ontdekten dat Courtney leed aan een bloedstollingsstoornis, waardoor toekomstige zwangerschappen riskanter werden.
Toch hadden ze de hoop niet opgegeven om hun gezin nog verder uit te breiden.
Toen ze besloten om het voor de vierde keer te proberen, was Eric echter heel duidelijk:
“Ik wil geen tweeling of drieling meer.”
Maar het leven zit vol kleine (en grote) verrassingen, zoals zo vaak.
Na nog een miskraam schreven de artsen Courtney een lage dosis vruchtbaarheidsmedicijnen voor om het risico op een meerlingzwangerschap te minimaliseren.
“Ik had helemaal geen hoge dosis,” legde Courtney uit.
Maar toen kwam het moment dat alles veranderde.
Een positieve zwangerschapstest leidde tot een routinescan en toen kregen ze de schok die hun leven voor altijd op zijn kop zou zetten.
Toen de verpleegster naar het scherm keek, werd ze bleek.
“Het zijn er zes,” zei ze zachtjes terwijl Eric sprakeloos naar het scherm staarde.
“Ik viel bijna flauw,” herinnert hij zich.
De kans om met zes zwanger te worden met de lage dosis vruchtbaarheidsmedicijnen die Courtney kreeg, was één op vijf miljoen. Maar tegen alle verwachtingen in, was dat precies wat er was gebeurd.
“De meeste mensen denken dat het IVF was en dat we zes embryo’s hadden geïmplanteerd, maar dat was niet zo,” legt Courtney uit.
“De medicatie was gewoon een orale behandeling die helpt bij de eisprong.”
Maar met de enorme risico’s die gepaard gaan met zwanger zijn met zes embryo’s, adviseerden de artsen Courtney en Eric om selectieve reductie te overwegen. Dit is een procedure waarbij het aantal foetussen wordt verminderd om de overlevingskans van de rest te vergroten.
De gedachte om een aantal van hun baby’s te verliezen was ondraaglijk en Courtney, overmand door emoties, brak huilend ineen.
“Het enige waar ik aan kon denken was: Hoe ga ik zes baby’s dragen zonder dat mij iets overkomt? Zodat ik er nog steeds kan zijn voor mijn drie kleine jongens?” zei ze.
Te midden van alle onzekerheid nam het echtpaar Waldrop een zware beslissing die alles zou veranderen: Ze kozen ervoor om de zwangerschap niet af te bouwen, ondanks de ernstige risico’s.
“Het was alsof er een enorme last van mijn schouders viel,” vertelde Courtney.
“Het was de eerste keer dat ik echte vreugde voelde sinds we wisten dat ik zwanger was.”
Op 11 december 2017 ging het gezin van vijf naar elf.
Courtney en Eric verwelkomden drie prachtige meisjes – Rivers, Rayne en Rawlings – en drie prachtige jongens – Blu, Tag en Layke.
Hoewel hun harten gevuld waren met vreugde, waren hun gedachten ook gevuld met zorgen. De sextuplets werden te vroeg geboren, nog voor de zwangerschap 30 weken had bereikt, en er was een ernstig risico op complicaties. Zowel voor de kinderen als voor Courtney zelf.
“Ik was doodsbang,” gaf Courtney toe.
“Ik heb een kleine lichaamsbouw en mijn eerste gedachten waren hoe ik zes kinderen op de wereld zou zetten zonder dat hen of mij iets zou overkomen. Er was zoveel angst. We wisten niet wat we moesten denken of doen.”
Maar ondanks de angst heeft hun geloof in God nooit getwijfeld.
“We hadden nooit gedacht dat we selectieve reductie zouden overwegen,” legde Courtney uit.
“Maar met de risico’s die eraan verbonden waren, kon geen enkele arts de situatie verfraaien. De risico’s waren reëel, zowel voor mij als voor de baby’s. Toen we de controle loslieten en alles aan God overlieten, ging een deel van de angst weg, ook al wisten we dat het risico er nog steeds was.”
In november 2017, toen ze 24 weken zwanger was, kreeg Courtney het bevel om in bed te blijven om het risico op een vroegtijdige bevalling te verkleinen. Ze had 14 jaar als lerares in de eerste klas gewerkt, maar toen haar buik snel groeide, werd het onmogelijk om te blijven werken.
Tegen Thanksgiving werd ze opgenomen in het ziekenhuis en begonnen de artsen zich voor te bereiden op de komst van zes nieuwe kleine wondertjes.
Uiteindelijk – na 29 weken en 6 dagen – braken haar vliezen en werden alle zes baby’s geboren via een keizersnede. Courtney verloor wat bloed tijdens de bevalling en moest een bloedtransfusie ondergaan. Maar tegen alle verwachtingen in werden alle zes baby’s levend geboren, elk met een gewicht van iets meer dan een kilo, en ze deden het opmerkelijk goed.
De reis was nog lang niet voorbij, maar na bijna twee maanden op de neonatale intensive care (NICU) kreeg de familie Waldrop hun wonder.
Op 3 februari kwamen Rivers en Rawlings, twee van de meisjes, als eersten naar huis.
Op 17 februari volgde Rayne.
En op 23 februari waren alle zes baby’s samen thuis met hun grote broers: Saylor, Wales en Bridge.
Natuurlijk was het dagelijks leven in het begin chaotisch voor het gezin.
“Er waren dagen dat we net aan het overleven waren, maar het te druk hadden om het te beseffen,” herinnert Courtney zich.
“We verschoonden 100 luiers per dag en gaven 100 flessen. Het was vermoeiend, maar als ik er nu op terugkijk, mis ik het. Ik zou willen dat ik de tijd kon terugspoelen – een klein beetje maar – en het allemaal in me opnemen.”
In 2025 is de Waldrop zesling 7 jaar oud en gedijen ze als een normale kinderen. Het huis is nog steeds gevuld met gelach, leven en liefde en de ongelooflijke reis van de familie blijft duizenden over de hele wereld inspireren.
Courtney is nu moeder van negen kinderen en is een soort influencer geworden. Ze deelt regelmatig blikken uit het dagelijks leven met haar bijna 700.000 volgers op Instagram.
Courtney deelde onlangs een bericht over de viering van de verjaardag van de sextuplets, waarin ze terugblikte op de uitdagingen in de aanloop naar het feest:
“In het tempo waarin we bezig waren, wist ik eigenlijk niet zeker of er überhaupt wel een feestje zou komen. Maar als je zes kleine kinderen hebt die je 60 keer per dag vragen wanneer het feest is… dan zorg je dat het er komt!”
Ze onthulde ook een ontroerende achtergrond van de dag:
“Oorspronkelijk was het feest op de dag dat mijn vader overleed. Die ochtend vertelde ik hem aan de telefoon dat we hem zouden zien zodra het feest voorbij was 😔 Hij zou zeker gewild hebben dat we het verjaardagsfeest voor hen zouden houden. En dat deden we – en ze hadden het met z’n zessen geweldig naar hun zin 🎉🎉🎉🎉”
Het feest was een dag vol liefde, gelach en een vleugje verdriet. Een mooie herinnering aan hoe ver de familie is gekomen.
Ondanks alles wat ze hebben meegemaakt, heeft de familie Waldrop geleerd om vooruit te kijken en zijn ze dankbaar voor elke seconde die ze samen hebben.
De reis van de familie Waldrop is niets minder dan verbazingwekkend. Van moeilijke jaren van vruchtbaarheidsproblemen tot het wonder van het ter wereld brengen van zes kinderen tegelijk. Ze hebben laten zien wat echte liefde en doorzettingsvermogen betekenen. Voor welke uitdagingen ze ook kwamen te staan, ze bleven bij elkaar en vonden een weg vooruit.
Vandaag de dag is hun huis gevuld met gelach, liefde en de heerlijke chaos die het hebben van een groot gezin met zich meebrengt. Hun verhaal is een mooie herinnering dat zelfs wanneer het leven het moeilijkst aanvoelt, de grootste vreugde kan voortkomen uit het onverwachte.
LEES MEER
- Ze waren de eerste zesling ter wereld, maar kijk hen nu eens – 30 jaar later
- Koppel poseert met hun unieke zesling: kijk nu wanneer de zussen zich 30 jaar later herenigen