Als je longontsteking, de griep of kanker hebt, is het gemakkelijk voor mensen om te begrijpen dat je ziek bent.
Maar geestesziekte is moeilijker voor mensen om te begrijpen. Hoewel iets als angst zich niet altijd uiterlijk manifesteert, is het zeker niet ongewoon.
Wereldwijd is ongeveer 40 procent van de afwijkingen te wijten aan depressie en angst, aldus de Wereldgezondheidsorganisatie.
Gewoonlijk proberen mensen met angst het op te zuigen en het geheim te houden. Maar wanneer ze zich openstellen en het aan iemand vertellen, wordt die persoon voor hen een van de belangrijkste mensen ter wereld.
Voor Nikki Pennington was haar moeder “haar persoon”.
Nikki’s hartverscheurende verhaal is iets waarvan ik denk dat iedereen de tijd moet nemen om het te lezen. Het is ongelooflijk ontroerend en ik hoop dat je helemaal tot het einde leest.
Nikki schrijft op Facebook:
“Angst is een deel van mijn leven geweest voor zover ik me kan herinneren. Het is er al zo lang dat ik me niet kan herinneren dat ik het ooit niet had.
Als je angststoornissen hebt, weet je dat je die ene persoon hebt. De enige persoon die weet hoe kalm te blijven temidden van de angstaanval.
Die ene persoon voor mij was mijn moeder. Ze wist precies wat ze moest zeggen, hoe ze het moest zeggen en het juiste moment om het te zeggen om me terug te brengen naar de realiteit. Haar woorden en troost waren altijd sterker dan mijn angst. Ik ging er altijd van uit dat ze er altijd zou zijn om mijn persoon te zijn, maar dat alles veranderde.
Het duurde een paar weken nadat mijn man en ik waren getrouwd en mijn angst toesloeg. Ik zei: ‘Ik moet mijn moeder bellen.’
Hij zweeg even en zei: ‘Zou je in plaats daarvan met mij willen praten? Probeer het gewoon eens en kijk of ik het kan doen verdwijnen. ‘
Dus ik deed het, ik gaf hem een kans om mijn angst te verlichten en het was alsof ik tegen mijn moeder aan het praten was, het was alsof ik met mijn persoon sprak. ‘
“De telefoontjes naar mijn moeder toen mijn angst de volle kracht was, werden steeds minder. Ze heeft nooit gevraagd waarom, nooit er ooit naar gevraagd.
Dat komt omdat er van moeders zoals die van mij maar weinigen zijn.
De dag dat mijn moeder stierf, belde ik mijn man. Ik zei: ‘Mijn persoon is weg. Degene die me kende en van me hield met al mijn gebreken. Die ene, de enige die mijn angsten kon kalmeren, ze is weg. ‘
Toen begon hij me een verhaal over mijn moeder te vertellen. Een verhaal dat ik nooit van haar kende omdat ze niet wilde dat ik het wist.
Zie je op onze trouwdag, gaf mijn moeder mijn man een briefje. Een briefje dat alleen voor hen was. Een briefje met de titel die zei: ‘Hoe Nikki’s persoon te zijn.’ ”
“Het was een stapsgewijze handleiding over wat te zeggen en doen voor mij als mijn angst het roer overnam.
- Stap 1: Luister gewoon
- Stap 2: Luister een beetje meer
- Stap 3: Probeer het probleem niet op te lossen
- Stap 4: Vertel haar dat je het begrijpt
- Stap 5: Blijf luisteren totdat ze het zelf heeft geregeld. Ze zal het altijd zelf oplossen.
Ze weet het nog niet, maar ze heeft het altijd alleen kunnen oplossen.´
‘Ze gaf op om mijn persoon te zijn, zodat ze ervoor kon zorgen dat ik er altijd een zou hebben, wat er ook gebeurt.
Nou mam, je zult nog steeds voor altijd mijn persoon zijn. ‘
Spreid de hoop uit aan iemand die last van angstaanvallen heeft. Deel dit verhaal op Facebook.