In 1998, vernielde een hevige brand een volledig flatgebouw in Hartford, Connecticut, in de Verenigde Staten. Het was een totale nachtmerrie. Het huis was bewoond door enkele families, en er woonden ook kinderen.
De politie, brandweer en hulpdiensten waren snel ter plaatse om hen te proberen redden. Een van de agenten was Peter Getz. Toen hij het gebouw binnenging, zag hij het gruwelijkste tafereel. Hij zag een vijfjarig meisje levenloos liggen, bedekt in roet en rook. Zonder een moment te verspillen, tilde hij haar op en snelde hij uit het huis.
Toen Peter naar buiten ging, zag hij geen ambulances. Hij had geen tijd te verliezen want het meisje ademde niet. Peter snelde naar zijn wagen en legde haar op de achterbank. Hij belde een collega op en vroeg hem om razendsnel naar het ziekenhuis te rijden.
Onderweg voerde Peter hartmassage uit op het meisje. En van zodra de politie arriveerde aan het ziekenhuis, begon het meisje opnieuw te ademen. Ze was de vijfjarige Josi Aponte, en Peter had dus net haar leven gered.
In 2016 was het precies 18 jaar geleden sinds die vreselijke dag. Peter heeft het kleine meisje nooit vergeten, en hij hield doorheen al die jaren contact met haar en haar moeder. Hij stond altijd klaar om hen te helpen als er iets was, maar gezien ze het goed stellen, hoefde hij niets meer voor haar te doen.
Josi had geen enkel idee dat de politieagent nog aan hen aan het denken was. Maar ze had nog steeds de knuffelbeer die ze van de agent kreeg toen ze in het ziekenhuis lag. Toen ze ouder werd, wilde Josi meer weten over wat er gebeurd was die dag, toen ze slechts 5 jaar oud was, en bijna stierf in die brand.
In 2014, googelde Josi de politieagent en vond ze een foto van Peter samen met haar. Van zodra ze het zag, wist ze dat ze contact moest opnemen met de man die haar leven gered had, zoveel jaar geleden. Zo vond ze Peter op Facebook en begonnen ze berichtjes uit te wisselen.
Josi, en de intussen gepensioneerde politieagent smeedden al snel een vriendschap. Ze gaan vaak samen lunchen, en Josi zegt dat ze Peter ziet als haar reddende engel.
“Ik was bijna gestorven, maar ik kreeg een tweede kans in het leven,” vertelde Josi aan The Hartford Courant. “En het was dankzij Peter en alle hulpdiensten, dankzij iedereen die kwam helpen die dag.”
In mei 2016 studeerde Josi af aan de Eastern Connecticut State Universiteit en Peter was daar om haar te feliciteren. Het was 18 jaar geleden sinds hij haar leven had gered, en Josi zou dit niet gekund hebben indien hij niet ter plekke was geweest in die tijd.
Peter zei tijdens interviews dat hij gewoon zijn job deed toen hij Josi redde, en dat hij het niet verdient om meer te worden opgehemeld dan gelijk welke andere agenten en brandweerlieden die elke dag mensenlevens redden. Maar voor Josi zal hij altijd de grootste held ter wereld blijven.
Raakte dit verhaal jou ook zo diep? Deel het met je vrienden op Facebook!
Gepubliceerd door Newsner. Klik aub op ‘vind ik leuk’.